Με τη φράση αυτή του Ποντίου Πιλάτου, ενώπιον της θεάσεως του βασανισμένου και μαρτυρικά υπομένοντος τα βασανιστήρια, την χλεύη και την διαπόμπευση από τους Ρωμαίους φύλακες και τους Φαρισαίους διώκτες του, Θεανθρώπου, επανέρχομαι στο ζήτημα του Νοσοκομείου Θηβών.

Πρώτα όμως θα πρέπει να ευχηθώ σε όλους Χριστός Ανέστη και Καλή Ανάσταση στον πολύπαθο τομέα της υγείας, ο οποίος εξακολουθεί να διάγει εσταυρωμένος υπό «Ρωμαίων φυλάκων» και «Φαρισαίων υποκριτών».

Για να γίνει κατανοητή όμως η απαίτηση των Θηβαίων πολιτών για ορθή και επαρκή λειτουργία του Νοσοκομείου Θηβών, θα πρέπει να συνδεθεί αυτή με μία σύντομη ιστορική αναδρομή της ιδρύσεώς του, καθώς και τις νομικές βάσεις που το διέπουν.

Μετά τη μακρά εξαθλίωση της Ελληνικής κοινωνίας από την κατοχή των Γερμανών και τον αδελφοκτόνο εμφύλιο πόλεμο, όταν πλέον το μετεμφυλιακό Ελληνικό Κράτος έκανε τα πρώτα μικρά βήματα ανορθώσεως, εκδόθηκε το Νομοθετικό Διάταγμα 2592/1953 «περί Ιατρικής Αντιλήψεως», με το οποίο αντιμετωπίσθηκε αρχικά η προσπάθεια ανοικοδομήσεως υποδομών και συστήματος Υγείας της Ελληνικής Πολιτείας.

Το νδ προέβλεπε στο άρθρο 5 ότι «1. Εις την πρωτεύουσαν εκάστης επαρχίας, ή Νομού εις ον δεν υπάρχουν επαρχίαι, συνιστάται δι` αποφάσεως του οικείου Νομάρχου, "Επιτροπή Ιατρικής Αντιλήψεως" απαρτιζομένη εκ των εξής:

α) Του Μητροπολίτου ή του αρχιερατικού Επιτρόπου ως προέδρου.

β) Του Δημάρχου ή του Προέδρου της Κοινότητος της πρωτευούσης της επαρχίας.

γ) Του Επιθεωρητού του στοιχειώδους εκπαιδεύσεως, ή, όπου  δεν     υπάρχει τοιούτος, εκ το υπό του Επιθεωρητού εις ον υπάγεται η Επαρχία οριζομένου δημοδιδασκάλου.

δ) Του Προέδρου του Ιατρικού Συλλόγου, ή, όπου δεν υπάρχει     τοιούτος, εξ ενός ιατρού υποδεικνυομένου υπό του Ιατρικού Συλλόγου εις    ον υπάγεται η περιφέρεια της Επαρχίας.

ε) εξ ενός μέλους υποδεικνυομένου υπό της Ενώσεως Γεωργικών Συνεταιρισμών της εδρευούσης εν τη πρωτευούση της Επαρχίας, ή, όπου δεν υπάρχει τοιαύτη, υπό της Ενώσεως Γεωργικών Συνεταιρισμών εις ην υπάγεται η περιφέρεια της Επαρχίας. Εις τας πρωτευούσας επαρχιών εις ας υπάρχει νομίατρος και Εργατικόν Κέντρον μετέχουσιν εις την ανωτέρω Επιτροπήν, επί πλέον των ως άνω ως μέλη, ο νομίατρος και εν πρόσωπον υποδεικνυόμενον υπό του Εργατικού Κέντρου.

2.Η Επιτροπή εκλέγει αντιπρόεδρον αναπληρούντα εν απουσία ή κωλύματι τον Πρόεδρον.

3.Αρμοδιότης της Επιτροπής Ιατρικής Αντιλήψεως   είναι   η    παρακολούθησις της εφαρμογής του προγράμματος Ιατρικής αντιλήψεως, ιδίως της  ανοικτής τοιαύτης, της οικείας Επαρχίας, ως και της λειτουργίας   των   τυχόν   υπαρχόντων   εις ταύτην νοσηλετικών και θεραπευτικών ιδρυμάτων εκ των προβλεπομένων υπό του παρόντος Ν.Δ. εισηγουμένης   εις   τον οικείον Περιφερειακόν Συμβούλιον Ιατρικής Αντιλήψεως τα δέοντα να ληφθώσιν εκάστοτε μέτρα».

Η ανωτέρω διάταξη δείχνει ότι η οργάνωση του συστήματος υγείας ξεκινούσε τότε με αρχικό πυρήνα την επαρχία, καθώς η διοικητική διαίρεση της Ελλάδος προέβλεπε ως διοικητικό φορέα την επαρχία.

Κατά τούτο λοιπόν, ο νομός Βοιωτίας διαιρούνταν σε δύο επαρχίες, Θηβών και Λεβαδείας αντίστοιχα.

Επομένως το επιχείρημα που αρθρώνουν κάποιοι, προκειμένου να εγκαινιάσουν ένα κλίμα πόλωσης μεταξύ των δύο πόλεων του νομού και να στηρίξουν τις θέσεις του περί ενός νοσοκομείου στο Νομό, με έδρα την «πρωτεύουσα» του νομού, είναι ιστορικά και υγειονομικά απαράδεκτο. Είναι επίσης όχι μόνον απαράδεκτο αλλά και αναίσχυντο το επιχείρημα αυτό, καθώς προέρχεται από χείλη λειτουργών του τομέα της Υγείας.

Ακολούθως, και κατ’ εξουσιοδότηση του ΝΔ 2592/1953 εξεδόθη το Βασιλικό Διάταγμα της 10ης Φεβρουαρίου 1956 (ΦΕΚ Α, 59/10-02-1956), με τίτλο «περί Ιδρύσεως Νοσοκομείου ΝΠΔΔ εις Θήβας», με το οποίο ιδρύθηκε το «Γενικό Νοσοκομείο Θηβών» δυνάμεως τουλάχιστον 30 κλινών. Τον Νοέμβριο του ιδίου έτους εξεδόθη το Βασιλικό Διάταγμα της 7ης Νοεμβρίου 1956 (ΦΕΚ Α, 269/07-11-1956), με το οποίο κυρώθηκε ο Οργανισμός Λειτουργίας του Νοσοκομείου Θηβών, περιλαμβάνων μεταξύ άλλων, μία Χειρουργική – Μαιευτική κλινική, με Ακτινολογικό και Μικροβιολογικό εργαστήριο και μία Παθολογική, καθώς και εξωτερικά Ιατρεία.

Στην πορεία των ετών, από το 1956, ο οργανισμός λειτουργίας του Νοσοκομείου Θηβών, υπέστη διάφορες τροποποιήσεις, καθώς οι ανάγκες περιθάλψεως μεταβάλλονταν και το σύστημα υγείας προσαρμόζονταν στις ανάγκες αυτές.

Προφανώς και η προσπάθεια κάθε μεταβολής ή τροποποιήσεως ήταν η επίτευξη επωφελέστερων όρων παροχής υπηρεσιών υγείας στου ασθενείς της περιοχής «αναφοράς», δηλαδή της επαρχίας Θηβών.

Στην πάροδο των ετών και λόγω της οικονομικής κρίσεως και των μνημονίων που υπεγράφησαν οι υπηρεσίες υγείας μετατράπηκαν από κοινωνικό αγαθό, προστατευόμενο συνταγματικά, σε στατιστικό μέγεθος μπακαλίστικου τύπου τραπεζικών συναλλαγών.

Βεβαίως είχε προηγηθεί, καθώς ήταν απαραίτητη συνθήκη, η συμπερίληψη των δαπανών της υγείας στα στατιστικά στοιχεία που παρείχε η Ελληνική Στατιστική Υπηρεσία προς την αντίστοιχη Ευρωπαϊκή, προκειμένου να διαμορφωθεί το εξωτερικό χρέος της Ελλάδος. Η πρακτική αυτή, που ως ανεδείχθη, ήταν έξω από τις καθιερωμένες και αποδεκτές από όλα τα Ευρωπαϊκά κράτη, καθώς οι δαπάνες αυτές δεν περιλαμβάνονταν στα υποχρεωτικά χορηγούμενα στατιστικά στοιχεία.

Με τον τρόπο αυτό διαμορφώθηκε τελικώς το 2011 το Ελληνικό εξωτερικό χρέος στο 15,9% του ΑΕΠ, ενώ η απελθούσα Κυβέρνηση το 2009 εκτιμούσε το χρέος σε 6,5% του ΑΕΠ.

Αποτέλεσμα ήταν να εισέλθει η πατρίδα μας στο μνημονιακό φαύλο κύκλο, ο οποίος άλωσε, μεταξύ άλλων, και τον τομέα της υγείας.

Αρχικώς επελέγη η νομική οδός της διασυνδέσεως των Νοσοκομείων με την ΥΑ Υ4α/ΟΙΚ 84627 (ΦΕΚ Β 1681 2011) με απώτερο σκοπό, όπως η ίδια η απόφαση αναφέρει στο άρθρο 1, δεύτερη παράγραφος: «Σκοπός της ανωτέρω διασύνδεσης είναι ο συνολικός αριθμός των οργανικών κλινών των Νοσοκομείων του ΕΣΥ να διαμορφωθεί σε 36.035 κλίνες (από 46.783), με αντίστοιχες τροποποιήσεις των οργανισμών τους που θα εκδοθούν σύμφωνα με τις κείμενες διατάξεις (ΚΥΑ) έως 31.12.2011».

Η μνημονιακή νομιμοφροσύνη και η μπακαλίστικη, δήθεν οικονομική, πολιτική της Κυβερνήσεως επέλεξε ως μέσο περικοπής δαπανών στον τομέα της Υγείας, επιβαλλόμενο από τις μνημονιακές υποχρεώσεις της, την περικοπή 10.000 κλινών από τα Νοσοκομεία.

Η δε τροποποιητική Υπουργική Απόφαση της προαναφερομένης όμοιας αποφάσεως το 2017, (Α3α/οικ. 68348 ΦΕΚ Β, 3347/22-09-2017) το μόνο που κατάφερε, και τολμώ να πω «για να ρίξει στάχτη στα μάτια», ήταν να αυξήσει τις κλίνες από 36.035 σε 37.000.

Έτσι φθάνουμε στο έτος 2020, όπου η πανδημία που μαστίζει και σήμερα ακόμη την Υφήλιο, αποκάλυψε ότι ο «Βασιλιάς είναι γυμνός» (όπου Βασιλιάς το Εθνικό Σύστημα Υγείας).

Επίσης αποκάλυψε ότι η διασύνδεση των Νοσοκομείων, θύμα της οποίας είναι και το Νοσοκομείο Θηβών, δημιουργεί περισσότερα προβλήματα από εκείνα που επιλύει, καθώς πλέον η έδρα της Διοικήσεως θεωρείται ως πρωταρχική και αναντικατάστατη μονάδα. Δηλαδή, επιβάλλεται η στελέχωση της «πρωταρχικής» μονάδος και μετά των υπολοίπων, χωρίς να λαμβάνονται υπ’ όψιν οι τοπικές συνθήκες και ο πληθυσμός τον οποίον καλείτε να εξυπηρετήσει το Νοσοκομείο Θηβών. Αυτή βέβαια η νοοτροπία εξακολουθείται εδώ και 10 χρόνια, με αποτέλεσμα πλέον, να αρθρώνονται επιχειρήματα τέτοιου είδους ακόμη και από Ιατρούς του Νοσοκομείου Λιβαδειάς, χωρίς προσχήματα και χωρίς αισχύνη.

Δυστυχώς τέτοιες απόψεις μεταβάλλουν τους επιστήμονες που τις υποστηρίζουν σε πολιτικούς πλιατσικολόγους, οι οποίοι σκυλεύουν πάνω στο ημιθανές σώμα της Υγείας, αντί να του παράσχουν κάθε βοήθεια ώστε να ανανήψει. Αυτές τις απόψεις φαίνεται ότι ασπάζεται και η 5η Υγειονομική Περιφέρεια, η οποία διά της βροντώδους απουσίας της, ουδόλως ασχολείται με την ανάνηψη της Υγείας στην περιοχή ευθύνης της. Ελπίζω να μη γραφεί έξωθεν του Νοσοκομείου, σε περίοπτη θέση η φράση: « Σερέτης ανώκοισε, Σερέτης ανέσκαψε»!!!

Κλείνοντας θα ήθελα να παροτρύνω τον κάθε πολίτη της περιοχής μας να δώσει σημασία στην ανάγκη για ενίσχυση του Νοσοκομείου Θηβών.

Να ενώσει τη φωνή του με κάθε αγώνα των φορέων για την είσχυση του Νοσοκομείου.

Τον ίδιο και με μεγαλύτερη ένταση δρόμο θα πρέπει να ακολουθήσει και η ηγεσία του τόπου, ήτοι ο Δήμος και οι τοπικοί Βουλευτές, χωρίς να μένουν αμέτοχα τα κόμματα και οι νεολαίες τους, όπως αυτά εκπροσωπούνται σε τοπικό επίπεδο.

Ας αφήσουμε άπαντες την κομματική ταυτότητα στο συρτάρι και να παλέψουμε για να πετύχουμε το αυτονόητο.

Και φυσικά ας αφήσουμε τον «Πατριώτη» να κοάζει…