Έμειναν 50 μέρες για τις εκλογές και όλα δείχνουν ότι θα έχουμε μια έντονη αντιπαράθεση του δικομματισμού. Για μας τους παλιότερους αυτό δεν είναι πρωτόγνωρο. Την προεκλογική περίοδο ποτέ δεν συζητήθηκαν ή δεν προβλήθηκαν προγράμματα. Ούτε βέβαια οι πολίτες/ψηφοφόροι επηρεάζονται από προγράμματα και προτάσεις, όταν ξέρουν ότι κανένα κυβερνητικό κόμμα δεν εφάρμοσε το προεκλογικό του πρόγραμμα και τις δεσμεύσεις. Ας μείνουμε όμως ο καθένας στις γενικές του αρχές και ιδέες και ας προσπαθήσουμε να δούμε ποιο κόμμα εκφράζει καλύτερα αυτές. Και δεν είναι όλοι το ίδιο, όσο κι αν αυτό ακούγεται κατά κόρο - σκόπιμα θα έλεγα από κάποιους, που θέλουν να ψαρεύουν στα θολά νερά.

Πολιτικά ανήκω στην οικολογία και στην κινηματική οικολογία. Κι αυτό καθορίζει τη στρατηγική μου σκέψη στην πολιτική, ανεξάρτητα με τις διαφωνίες μου, ακόμα και σήμερα. Συναισθηματικά όμως ανήκω στη γενιά που είναι δεμένη, με έναν άρρηκτο σχεδόν ομφάλιο λώρο, με την ελπίδα του συνθήματος της Γαλλικής Επανάστασης «Ελευθερία, ισότητα, αδελφοσύνη» και με όλες τις προσπάθειες που έχουν γίνει απανταχού της γης για δίκαιη κατανομή του πλούτου∙ κι αυτό ανεξάρτητα από τα αποτελέσματα. Η αλήθεια είναι ότι έχουμε σταθεί αρκετά σκεπτικοί ή επικριτικοί απέναντι σ’ αυτές τις προσπάθειες, ειδικά τις τελευταίες δεκαετίες.

Τώρα για την οικολογία: Μου λέει ένας φίλος προχθές «καλά τα λες και τα γράφεις τα οικολογικά και τα περιβαλλοντικά, αλλά σήμερα αυτά είναι παντεσπάνι». Δυστυχώς ακόμα σήμερα η συντριπτική πλειοψηφία της κοινωνίας μ’ αυτόν τον τρόπο αντιμετωπίζει την οικολογία. Όμως μέσα σ’ αυτές τις αντικειμενικά δύσκολες σημερινές συνθήκες και την ώρα που κάποιοι αντιμετωπίζουν την οικολογία ως το “παντεσπάνι της ζωής”, η πολύπλευρη κρίση απαιτεί αλλαγές. Απαιτεί αλλαγές οικονομικές, κοινωνικές, περιβαλλοντικές. Παράλληλα το εύρος των περιβαλλοντικών προβλημάτων και η εξάντληση των φυσικών πόρων επιβάλλουν έναν γρήγορο και ριζικό μετασχηματισμό των τρόπων παραγωγής και κατανάλωσης, αλλά και της κοινωνικής οργάνωσης.

Πολλές φορές νιώθω ευχάριστα να ανατρέχω σ’ έναν τέτοιο κόσμο, με μια οικονομία στην οποία ο πρωταρχικός σκοπός δεν θα είναι το κέρδος και στην οποία ο πλούτος δεν θα εκφράζεται ούτε θα μετριέται με χρηματικούς όρους, σ’ έναν κόσμο με μια φυσική αίσθηση δικαίου και μια αυθόρμητη αντίληψη γι’ αυτό που θα έπρεπε να είναι πραγματικά το κράτος: η κοινή θέληση να γίνεται νόμος.

Με πολλές δόσεις αυτοκριτικής, αυτό που θέλω να πω είναι: ας μην σταματήσουμε τους αγώνες, παρά τις δυσκολίες των χαλεπών καιρών που ζούμε. Την αδικία χρειάζεται να την καταγγέλλουμε και να την αντιπαλεύουμε. Ο κόσμος δεν θα γίνει καλύτερος από μόνος του∙ και ούτε φυσικά μόνο με τις εκλογές…

Ακολουθήστε το radiothiva.gr στο facebook για να είστε πάντα ενημερωμένοι