Για ακόμη μια φορά θα αναφερθώ σε μια ακόμη αρνητική περίπτωση στη πόλη μας, στο δάσος του Μοσχοποδίου. Δυστυχώς τα περισσότερα προβλήματα στη Θήβα δεν προκύπτουν από μη ελεγχόμενες συνθήκες, αλλά κυρίως από την αδιαφορία όσων ζουν σε αυτή, και αυτό ισχύει και στη περίπτωση του Μοσχοποδίου, το οποίο έχει τεράστιες προοπτικές, όμως έχει εγκαταλειφθεί και απλά «υπάρχει».

Πολλές φορές, ειδικά όταν είναι ευνοϊκός και ο καιρός, θα δει κανείς αρκετούς συμπολίτες μας, όλων των ηλικιών, να επισκέπτονται το δάσος, άλλοι για περπάτημα, άλλοι για άθληση, ενώ μερικές φορές θα δει κανείς παιδιά με τα ποδήλατά τους, ή νεαρούς με τα μοτοποδήλατά τους, να απολαμβάνουν την φύση και το όμορφο τοπίο στο Μοσχοπόδι. Βέβαια, όσο περισσότερο χρόνο περνάει κανείς εκεί, τόσο αντιλαμβάνεται την αδιαφορία που υπάρχει, τόσο από τις αρμόδιες αρχές όσο και από τους ίδιους τους πολίτες, καθώς υπάρχουν σκουπίδια σε πάρα πολλά σημεία, ακόμη και αν υπάρχουν κάδοι σκουπιδιών λίγα μέτρα μακριά, ενώ ορισμένοι συμπολίτες μας θεωρούν το Μοσχοπόδι ως ένα είδος σκουπιδότοπου, στον οποίον ρίχνουν τα μπάζα τους, ακόμη και όταν υπάρχουν υπηρεσίες του Δήμου που θα τα παρελάμβαναν μονάχα με μια ειδοποίηση. Υπάρχουν δε άλλοι, που θεωρούν πως το δάσος είναι το κατάλληλο σημείο για να «ξεφορτωθούν» τα σκυλιά τους ή τα «ανεπιθύμητα» κουταβάκια, με απόρροια να υπάρχουν αγέλες σκύλων στο Μοσχοπόδι. Προσωπικά πάντα αντιμετώπιζα φιλικά αυτά τα σκυλιά, και δεν αισθάνθηκα ουδέποτε πως είχαν επιθετικές διαθέσεις, όμως είναι αρκετοί αυτοί που δεν πάνε στο Μοσχοπόδι επειδή φοβούνται τα σκυλιά, ενώ έχουν γίνει και κατά καιρούς και αναφορές στα social media για επιθετικές συμπεριφορές αδέσποτων σκυλιών στο σημείο αυτό.

Όμως το χειρότερο της όλης κατάσταση, είναι οι ανεκμετάλλευτες προοπτικές αυτού του δάσους. Λίγα μέτρα μετά το δασαρχείο, πηγαίνοντας προς το θέατρο του Μοσχοποδίου, θα δει κανείς μέσα στα δέντρα κατεστραμμένα τραπεζάκια στα οποία θα μπορούσε κανείς πιο παλιά να κάτσει, και θα αναρωτηθεί εύλογα, πως θα ήταν αυτό το δάσος, αν το αξιοποιούσαμε και αν το αγαπούσαμε ως πολίτες; Θα μπορούσαν να υπήρχαν διαδρομές μέσα στο δάσος, οι οποίες να έδιναν την ευκολία στους επισκέπτες να το εξερευνήσουν, να πάνε σε σημεία που είναι αυτή τη στιγμή δυσπρόσιτα,  και να απολαύσουν την φυσική του ομορφιά, να υπήρχαν σημεία στα οποία θα μπορούσαν οι επισκέπτες να κάτσουν σε ένα ξύλινο τραπεζάκι για να φάνε ή να διαβάσουν, ή απλά να συζητήσουν, να υπάρχουν χώροι ξεκάθαρα για να κάνουν πικ-νικ οι πολίτες και οι επισκέπτες, μικροί, μεγάλοι, ζευγάρια και οικογένειες, και πολλά άλλα. Έμαθα πρόσφατα, από συγγενικό μου πρόσωπο, πως πριν πολλές δεκαετίες στη Γερμανία τα τοπικά σχολεία κανόνιζαν εκδρομές σε δάση, όπου, σε ορισμένα και κατάλληλα σημεία του δάσους, οι μαθητές έψηναν φαγητά, υπό την εποπτεία των καθηγητών, ή υπήρχαν ξύλινα όργανα γυμναστικής έτοιμα να αξιοποιηθούν από τους επισκέπτες. Στην Θήβα τόσες δεκαετίες αργότερα, τέτοια πράγματα φαντάζουν μακρινά.

Οι προοπτικές και οι επιλογές όμως είναι πάρα πολλές. Θα μπορούσαν π.χ. τα σχολεία της Θήβας, σε επικοινωνία-συνεργασία με το Δασαρχείο, να οργανώνουν εκπαιδευτικές εκδρομές στο Μοσχοπόδι, στις οποίες οι δασοφύλακες, ή άλλοι αρμόδιοι και γνώστες, να μιλούν και να ενημερώνουν τα παιδιά για την πανίδα και χλωρίδα που υπάρχει στο Μοσχοπόδι, να εξερευνούν μαζί το δάσος και να καλλιεργούν στα παιδιά, από νωρίς, μια σχέση σεβασμού και εκτίμησης προς το Μοσχοπόδι, μια σχέση την οποία οι περισσότεροι πολίτες σήμερα, τουλάχιστον έτσι φαίνεται,  δεν έχουν. Ήδη γίνονται κάποιοι αγώνες, λόγω ιδιωτικών πρωτοβουλιών, στο δάσος, με πολλούς συμμετέχοντες, άλλες φορές ακόμη και από ολόκληρη την χώρα, όπως στο Moschopodi Trail, που προβάλουν την περιοχή, όμως αναγνωρίζοντας κανείς το πόσες πολλές ευκαιρίες και δυνατότητες προσφέρει αυτό το δάσος στην περιοχή μας, συνειδητοποιεί πως έχει, ως επί το πλείστων, αφεθεί πλήρως ανεκμετάλλευτο. Αν αξιοποιηθεί σωστά το Μοσχοπόδι, θα μπορούσε να θελγήσει επισκέπτες τόσο από τους υπόλοιπους Δήμους του νομού μας, αλλά ακόμη και από την πρωτεύουσα, ή και την Εύβοια, που θα έρχονται να ξεσκάσουν και να απολαύσουν την φύση και τις ομορφιές του δάσους, δίνοντας έτσι και μια τόνωση στην τοπική οικονομία. Θα μπορούσε με λίγα λόγια η Θήβα, βάζοντας σε κεντρικό ρόλο το Μοσχοπόδι, να αποτελεί τον ιδανικό τόπο για μονοήμερες επισκέψεις από την γύρω περιοχή.

Βέβαια για να αξιοποιηθεί πλήρως, ή εν μέρει έστω, το Μοσχοπόδι, εφόσον αφορά δημόσια περιουσία, θα πρέπει να υπάρχει κρατική παρέμβαση, η οποία, αν συμβεί, πραγματοποιείται αργά και νωχελικά, όμως μια καλή αρχή θα ήταν να ξεκινούμε ως πολίτες αυτής της πόλης να εκτιμάμε και να προσέχουμε αυτό το στολίδι, αντί να πετάμε σκουπίδια και να περιμένουμε «κάποιον άλλον», σε αυτή τη περίπτωση το Δήμο ή τους εθελοντές που καθαρίζουν το δάσος ενίοτε, να τα μαζέψει, αλλά και παίρνοντας μια σειρά από ιδιωτικές πρωτοβουλίες και να προστατεύουμε αλλά και να αναδείξουμε την περιοχή.

Ακολουθήστε το radiothiva.gr στο facebook για να είστε πάντα ενημερωμένοι