Το radiothiva.gr και η εφημερίδα «Η ΣΚΥΤΑΛΗ», φιλοξενούν την στήλη «ΠΟΔΟΣΦΑΙΡΙΚΕΣ ΑΠΟΨΕΙΣ» κάθε Παρασκευή με αρθρογραφία που θα αφορά το αναπτυξιακό, το ερασιτεχνικό και το επαγγελματικό ποδόσφαιρο, με συνεργάτη τον Βοιωτό προπονητή Γιώργο Αγγέλου.

ΠΟΔΟΣΦΑΙΡΙΚΕΣ ΑΠΟΨΕΙΣ

Απο τον Γιώργο Αγγέλου  

Η πραγματικότητα μιας υπέρβασης

Μετά από την κατάκτηση του ''Youth League'' από τον Ολυμπιακό U19 , που αποτελεί ύψιστη διάκριση για το συλλογικό ελληνικό ποδόσφαιρο , έχει αρχίσει μια πολύ μεγάλη συζήτηση στα media για το πόσα από αυτά τα παιδιά θα μπορέσουν να αγωνιστούν σε υψηλό επαγγελματικό επίπεδο.

Και για όσους δεν γνωρίζουν, μιλάμε για την κατάκτηση του Champions League σε επίπεδο κάτω των 19 ετών, αφήνοντας πίσω, πολύ μεγάλες παραδοσιακά ομάδες στην Ευρώπη, που κάνουν εκπληκτική δουλειά και στα τμήματα υποδομής τους.

Όλοι λοιπόν στις συζητήσεις, έχουν την εντύπωση, πως αυτό που λένε, είναι το σωστό, όλοι προφητεύουν διάφορα για το μέλλον αυτών των παιδιών και το αποτέλεσμα είναι ,σαν ''ειδήμονες'' που είμαστε, το Ελληνικό ποδόσφαιρο, να βρίσκεται εδώ που βρίσκεται. Είναι να γελάς, με τον τρόπο σκέψης που έχουμε. Τα ξέρουμε και τα προβλέπουμε όλα!

   Είναι πολύ λογικό και σχεδόν βέβαιο, πως από τα παιδιά αυτά, δεν θα κάνουν όλα, μεγάλη καριέρα. Δεν είναι φυσιολογικό να πιστεύει κάποιος, το αντίθετο.

Υπάρχουν στην ομάδα αυτή του Ολυμπιακού, τρομερά ποιοτικοί ποδοσφαιριστές, υπάρχουν λιγότερο καλοι ποδοσφαιριστές και έρχονται από πίσω και άλλοι καλοί παίκτες, που τώρα ανήκουν στα πιο μικρά ηλικιακά τμήματα και σε λίγο καιρό θα ενσωματωθούν και αυτοί στην Κ19.

Οι πιο μέτριου βεληνεκούς ποδοσφαιριστες από την ομάδα που πήρε πρόσφατα το πρωτάθλημα Ευρώπης, έδειχναν μέσα σε αυτό το γκρουπ, ποδοσφαιριστές πολύ υψηλού επιπέδου, γιατί ήταν πολύ καλή η ΟΜΑΔΑ σαν σύνολο, σαν συλλογικότητα.

Μέσα ΣΕ ΜΙΑ ΚΑΛΗ ΟΜΑΔΑ, ΜΠΟΡΟΥΝ ΝΑ ΠΑΙΞΟΥΝ ΟΛΟΙ, ακόμα και κάποιοι, πιο μέτριοι παίκτες .

Το να υπάρχει καλή ομάδα, είναι έργο των προπονητών και εδώ ο Σωτήρης Συλαϊδόπουλος, ο συνεργάτης του Δημήτρης Μαυρογενίδης και το υπόλοιπο team, έχουν κάνει υπερβάσεις.

 Και πιθανότατα, για να φτάσει ο ερυθρόλευκος σύλλογος σε μια τόσο μεγάλη επιτυχία, έχουν δουλέψει σκληρά και κάποιοι άλλοι, τα προηγούμενα χρόνια, που δυστυχώς, δεν αναφέρονται πουθενά στα τελευταία πανηγυρικά δημοσιεύματα.

Μια τέτοια επιτυχία, γεννιέται, εξελίσσεται και φτάνει στο αποκορύφωμά της, μόνο μέσα από σχέδιο και ομαδική δουλειά, πάρα-πάρα πολλών ''εργατοωρών'', εντός και εκτός γηπέδου    

Εδώ όμως, που θέλω να σταθώ, είναι στο ψυχολογικό κομμάτι.

Πέρα από οποιαδήποτε αγωνιστική αξία και όσο ποιότητα και αν υπάρχει, όταν ένα από αυτά τα παιδιά, μπει στο Καραϊσκάκη, μπροστά σε 40.000 κόσμο, να παίξει ένα κρίσιμο ματς με την πρώτη ομάδα του Ολυμπιακού, εκεί το βάρος της φανέλας πάνω τους, θα είναι τεράστιο.

Ένα από αυτά τα παιδιά που θα κληθεί να παίξει, κατά πόσο θα είναι έτοιμο να διαχειριστεί μια δική του κακή εμφάνιση και κατά πόσο θα μπορέσει να διαχειριστεί την μάζα στην κερκίδα, την κριτική της επόμενης μέρας στα media και τα όποια σχόλια στα μέσα κοινωνικής δικτύωσης ; Πόσο θα κλονιστεί η αυτοπεποίθησή του;

Και μάλιστα την επόμενη μέρα, αυτό το παιδί, θα πρέπει να πάει στην προπόνηση και υποχρεούται εκ των πραγμάτων να έχει ανακάμψει σωματικά και πνευματικά, υποχρεούται να έχει ξεχάσει άμεσα, τυχόν άσχημα γεγονότα, γιατί πολύ απλά μετά από δύο μέρες, ακολουθεί το επόμενο επίσημο ματς. Αυτή είναι η καθημερινότητα, μιας μεγάλης ομάδας.

Και σε μια τέτοια κατάσταση που η ψυχολογία παίζει κομβικό ρόλο, μπορεί να δεις έναν πολυτάλαντο ποιοτικό παίκτη να λυγίζει από το βάρος της φανέλας, μπροστά σε ένα κατάμεστο γήπεδο και να δεις έναν πιο μέτριο παίκτη, να βγάζει σκληράδα και ψυχική ανθεκτικότητα ,αρπάζοντας την ευκαιρία για καθιέρωση.

 Είναι λοιπόν, μια πολύ περίεργη κατάσταση, για το ποιος θα παίξει μελλοντικά επαγγελματικό ποδόσφαιρο στον Ολυμπιακό και ποιος δεν θα παίξει.

Όλη αυτή η συζήτηση γίνεται λοιπόν, για να δούμε, το ποιοι θα παίξουν ποδόσφαιρο από αυτά τα παιδιά σε υψηλό επίπεδο ανδρών, για το πόσους θα προωθήσει άμεσα ο ίδιος ο Ολυμπιακός, ή αν κάποιους τους πουλήσει, ή αν κάποιους τους δώσει με δανεισμό.

Είναι μια κουβέντα, που άκρη δεν μπορείς να βγάλεις και δεν έχει κανένα νόημα.

Κανείς δεν μπορεί να προβλέψει, το ποδοσφαιρικό μέλλον.

Υπάρχουν πάρα πολλά πράγματα και πολλές παγίδες, που θα παρεμβληθούν στον δρόμο αυτών των πράγματι εξαιρετικών νεαρών παικτών, όταν θα μπουν στον δύσβατο χώρο του επαγγελματικού ποδοσφαίρου.    

Εδώ, η ομάδα του Ολυμπιακού καλείται να αποδείξει σε όλο τον φίλαθλο κόσμο , ότι όλο αυτό δεν έγινε τυχαία, αλλά ότι ήταν πραγματικά μια δουλειά σε βάθος που έχει αρχίσει εδώ και αρκετό καιρό, με στόχο πολλά από αυτά τα παιδιά, να φορέσουν την φανέλα της πρώτης ομάδας και μετέπειτα, αν όλα πάνε καλά και της Εθνικής, που τόσο το έχει ανάγκη το ποδοσφαιρο μας.

Βλέπουμε σε πολλά μεγάλα club του εξωτερικού, να παίρνουν συμμετοχή στα πρωταθλήματα και στις Ευρωπαϊκές διοργανώσεις, νεαροί παίκτες και μάλιστα πολλοι απο αυτους, ειναι μόνιμα βασικοί.

 Εδώ στην πατρίδα μας, λίγο οι κακές νοοτροπίες, λίγο η τοξικότητα του χώρου, λίγο η πίεση του αποτελέσματος ακόμα και στις αναπτυξιακές ηλικίες, δεν έχει επιτρέψει ακόμα, να δούμε μεγάλο αριθμό νέων παιδιών να καθιερώνονται.

Επιτυχία όμως, σημαίνει διάρκεια.

Εμείς σαν Ελλάδα την κατάκτηση του EURO του 2004, δεν την αξιοποιήσαμε και την πετάξαμε στα σκουπίδια.

Το μόνο που κάναμε ήτανε να πανηγυρίζουμε δύο-τρία χρόνια μετά, σαν ''βλάκες'', χωρίς να έχουμε ''χτίσει'' και επενδύσει απολύτως τίποτα, για το μέλλον του ποδοσφαίρου μας.

 Εμείς εδώ, σε αγώνες Ακαδημιών κάτω των 15 ετών, βλέπουμε γονείς να πλακώνονται στην κερκίδα και κάποιους άλλους γονείς να δίνουν τεχνικές οδηγίες στα παιδιά τους, έχοντας ενεργό ρόλο προπονητή!!!

Ας τα ''ξηλώσουμε'' όλα αυτά και ας κοιτάξουμε μπροστά. Αν όχι και τώρα, πότε;;;

ΓΙΩΡΓΟΣ ΑΓΓΕΛΟΥ

προπονητής ποδοσφαίρου UEFA B'