Το radiothiva.gr και η εφημερίδα «Η ΣΚΥΤΑΛΗ», φιλοξενούν την στήλη «ΠΟΔΟΣΦΑΙΡΙΚΕΣ ΑΠΟΨΕΙΣ» κάθε Παρασκευή με αρθρογραφία που θα αφορά το αναπτυξιακό, το ερασιτεχνικό και το επαγγελματικό ποδόσφαιρο, με συνεργάτη τον Βοιωτό προπονητή Γιώργο Αγγέλου.

Φτάσαμε σε μια εποχή που πλέον σε πάρα πολλά σημεία της πατρίδας μας, υπάρχουν Ακαδημίες ποδοσφαίρου και κάποιες μάλιστα, με πολύ καλή οργάνωση και τεχνογνωσία που βοηθούν τα παιδιά στην εξέλιξή τους.

Τα τελευταία χρόνια , έχουν αναβαθμιστεί πολύ και τα πρωταθλήματα Κ-15, Κ-17 και Κ-19 της Super League με συνέπεια , να έχουμε και εξαιρετικές ευρωπαϊκές πορείες στις αναπτυξιακές ηλικίες με αποκορύφωμα την φετινή κατάκτηση του Champions League Νέων από τον Ολυμπιακό που διέλυσε στον τελικό, την μεγάλη Μίλαν, με το επιβλητικό 3-0.

Κάθε χρόνο όλο και κάποιοι καλοί παίκτες με ποιότητα, ξεπετάγονται από αυτά τα πρωταθλήματα με πολύ μικρότερη συχνότητα όμως από προηγούμενα χρόνια, ειδικά όσον αφορά το δημιουργικό κομμάτι.  

Καθαρά προσωπική άποψη είναι, πως η Α΄ τοπική κατηγορία σε όλους τους νομούς ανά την Επικράτεια, έχει στις μέρες μας, υποτιμηθεί η αξία της και το πόσο καλό μπορεί να κάνει στο ποδόσφαιρο.

Μιλάμε για το μεγαλύτερο ''ποδοσφαιρικό σχολείο''.

Τι να πει κανείς για την μεγάλες φουρνιές, που έβγαλε για παράδειγμα ο κάμπος της Λάρισας, με παιδιά από το Τοπικό, που μετέπειτα έγιναν επαγγελματίες στην ΑΕΛ και κατέκτησαν το πρωτάθλημα Ελλάδας.

Και εδώ στο χώρο της Βοιωτίας, χωρίς να αναφέρω ονόματα για να μην ξεχάσω κάποιους, ας σκεφτούμε, ποιοι είναι αυτοί που έπαιξαν μπάλα στις επαγγελματικές κατηγορίες, κάνοντας καριέρα. Αν κάτσουμε ήρεμα και το ψάξουμε, θα δούμε ότι σχεδόν όλοι, έπαιξαν κάποιες σεζόν σε ομάδες Α΄ τοπικής κατηγορίας, τρώγοντας με την καλή έννοια, ''πολύ ξύλο''. 

Βέβαια τότε, δεν υπήρχε η οργάνωση στα πρωταθλήματα υποδομών, όπως υπάρχει σήμερα στην Super League.

Αν κάποιοι γονείς πιστεύουν, ότι επειδή τα παιδιά τους επιλέχθηκαν για τις Ακαδημίες μεγάλων ομάδων από πολύ μικρή ηλικία, ότι απαραίτητα θα παίξουν πιο εύκολα επαγγελματικό ποδόσφαιρο , αυτό ας το επεξεργαστούν στο μυαλό τους λίγο πιο αναλυτικά, γιατί ίσως στην πορεία καταλάβουν, ότι τα πράγματα δεν είναι ακριβώς έτσι.

Η πιο λογική εξήγηση που δίνουν βέβαια οι γονείς είναι, ότι αν τα παιδιά τους επιλεγούν για μια τέτοια Ακαδημία από μικρά , τότε μέσα σε αυτές, ίσως θα δουλέψουν πιο εξειδικευμένα ,πιο οργανωμένα και με πιο καταρτισμένους ανθρώπους και εννοείται σε πολύ πιο ποιοτικές εγκαταστάσεις. Αυτό όντως, είναι ένα πολύ λογικό επιχείρημα.

Μια σειρά όμως ''άγριων'' και δυνατών παιχνιδιών σε Α΄κατηγορία των ΕΠΣ και σε μια νεαρή ηλικία, είναι πολύ σημαντικό όπλο για την μετέπειτα διαδρομή.

Στην Α΄ τοπική κατηγορία καταρχήν σε όλα τα μέρη της Ελλάδας, παίζουν, πάρα πολλοί καλοί ερασιτέχνες ποδοσφαιριστές, διαφόρων ηλικιών και πλέον δουλεύουν σε αυτήν την κατηγορία, διπλωματούχοι προπονητές.

Υπάρχει κόσμος στην κερκίδα, αλλού περισσότερος, αλλού λιγότερος που με τον τρόπο του πιέζει.

Υπάρχουν οι παράγοντες , που σε κάποιες ομάδες βάζουν χρήματα από την τσέπη τους και περιμένουν άμεσα αποτελέσματα, υπάρχει περίγυρος από παλαίμαχους του συλλόγου που κριτικάρουν με ''άλλο'' στυλ και γενικότερα υπάρχει ένα περιβάλλον, που αποτελείται από σχετικούς, από αδιάφορους και φυσικά και από άσχετους.

Όλοι, κάτι έχουν να πουν, είτε λογικό, είτε καλοπροαίρετο, είτε παράξενο, είτε χαζό, είτε αιτιολογημένο, είτε ποδοσφαιρικό, είτε τοξικό. Μπορείς να ακούσεις τα πάντα, τα πάντα όμως!

Στην κερκίδα όμως στο Τοπικό, δεν είναι μόνο οι γονείς και το φιλικό περιβάλλον των νεαρών, όπως στα πρωταθλήματα υποδομών, οπότε ο πιτσιρικάς πρέπει να δείξει ''άντερα''.

Εκτός από το ταλέντο που πρέπει να βγάλει ,πρέπει να διαχειριστεί αλλοπρόσαλλες καταστάσεις και να αποδείξει αν έχει και ισχυρή προσωπικότητα. Δεν είναι τόσο απλά τα πράγματα λοιπόν, γι΄αυτό μιλάμε για ''το μεγάλο σχολείο του Α' τοπικού ''.

Ένας ποδοσφαιριστής που θα καταφέρει σε ηλικία 14-15 ετών όχι μόνο να παίξει, αλλά και να ξεχωρίσει σε πρωτάθλημα Α΄τοπικής κατηγορίας, αυτός ο παίκτης, θα έχει πολύ καλύτερες πιθανότητες να παίξει ποδόσφαιρο στο υψηλότερο επίπεδο.

Έχω τις αμφιβολίες μου, αν ένας παίκτης που διακρίνεται σε ομάδα Super League υποδομών από Κ16 και κάτω, αν θα μπορούσε να ξεχωρίσει το ίδιο, παίζοντας βασικός, σε μια καλή ομάδα Α' τοπικού.

Υπάρχουν βέβαια και οι απόψεις αρκετών, ότι εμείς οι προπονητές δεν εμπιστευόμαστε και δεν χρησιμοποιούμε όσο πρέπει, τα νέα παιδιά στο τοπικό, ειδικά σε ομάδες με στόχους πρωταθλητισμού.

Για να το ξεκαθαρίσουμε: δεν υπάρχει προπονητής ,που δεν θα χρησιμοποιήσει έναν ποιοτικό πιτσιρικά, αν αυτός όντως έχει την ''πρώτη ύλη'' και βέβαια, αν ο ίδιος έχει την όρεξη και τη συνέπεια να δουλέψει σκληρά, προσέχοντας το σώμα του, τη διατροφή του, την συμπεριφορά του τη νοοτροπία του και την προπόνησή του.

Για έναν προπονητή , αυτό είναι μεγάλη διαφήμιση για τη δουλειά του και ο ίδιος αισθάνεται μεγάλη περηφάνια, όταν βλέπει ένα παιδί που το δούλεψε ο ίδιος, να διακρίνεται. Οπότε ας μην τα ρίχνουμε όλα στους προπονητές, γιατί σε βάθος χρόνου, αποδεικνύονται τα πάντα, ποιος μπορεί και ποιος δεν μπορεί και γιατί δεν μπόρεσε. Ο καθρέφτης είναι το γήπεδο. Εκεί διαχρονικά, δεν μπορεί να κρυφτεί κανείς.

Το πρόγραμμα των παιδιών βέβαια στην εποχή μας, είναι φορτωμένο. Τόσο πολύ, που καμιά φορά απορείς αν πράγματι τους μένουν δυο-τρεις ώρες ελεύθερες την ημέρα. Αλλά και η δομή των χαρακτήρων και δεν το λέμε με την κακή έννοια, είναι πλέον αλλιώτικη.

Τα σημερινά παιδιά είναι λίγο πιο light. Εμείς στα παιδικά μας χρόνια, παίρνουμε μια μπάλα και ξεχνιόμασταν για ώρες. Παίζαμε, μαθαίναμε, γινόμασταν καλύτεροι, παίζοντας διπλά, μονά ή καμιά φορά και μόνοι μας 1 εναντίον 1 στην γειτονιά.

Εντάξει, άλλα χρόνια τότε. Μαθαίναμε μέσα από τη διαδικασία του απρόβλεπτου παιχνιδιού της αλάνας.

Τώρα, από 12 χρονών, ένα ταλαντούχο παιδί που καταφέρνει να μπει σε Ακαδημία μεγάλης ομάδας, βρίσκει μάνατζερ, οι γονείς στο πρόσωπό αυτού του ατζέντη βλέπουν μια επένδυση που θα κάνει τη ζωή τους καλύτερη, προπονητές κάνουν σε αυτά τα παιδιά, ατομικές προπονήσεις μέσα στη σεζόν, για να καλύψουν αδυναμίες τους και κανείς δεν σκέφτεται να κάνει λίγο υπομονή και όταν κλείσει ένα παιδί τα 14 έτη, να πάει να παίξει στο σκληρό τοπικό και στην απαιτητική σε πολλές Ενώσεις, Α΄κατηγορία.

Σε πολλούς νομούς η Α΄κατηγορία, που παλιότερα ήταν το φυτώριο των νέων παιδιών και οι μεγάλες ομάδες έψαχναν εκεί τα ταλέντα, τώρα είναι πλέον η λατρεία των βετεράνων.

Δείτε όλες τις ομάδες, που πρωταγωνιστούν, ανά νομό. Οι περισσότερες, στηρίζονται σε παίκτες πιο μεγάλων ηλικιών, που κάνουν ''περίπατο'', γιατί νιώθουν και είναι καλύτεροι, αφού δεν υπάρχουν νεότεροι να τους ανταγωνιστούν.

Στην Α΄ κατηγορία, πέρα από τα τεχνικοτακτικά και τα ψυχοπνευματικά στοιχεία, μπαίνει η σκληρότητα, η ανθεκτικότητα, η δύναμη, η πειθαρχία και η διαχείριση ''βάρβαρων'' καταστάσεων, πράγματα δηλαδή πολύ σημαντικά, που πρέπει να τα έχεις περάσει, όταν θα πας παραπάνω.

''Ευχής έργον'' λοιπόν, οι γονείς και κυρίως τα ίδια τα παιδιά, να επιδιώξουν να παίζουν σε ομάδες Α΄ τοπικής κατηγορίας.

Αν δεν μπορούν να ξεχωρίσουν εκεί, το πιθανότερο είναι, ότι στο μέλλον δεν θα μπορέσουν να παίξουν, σε υψηλότερο επίπεδο.

Και κάτι τελευταίο: κάθε νεαρός ποδοσφαιριστής , το πρώτο που πρέπει να κάνει, αν θέλει να πετύχει, είναι να γίνει πολύ αυστηρός με τον εαυτό του και μετά ''να φταίνε οι άλλοι''.

ΓΙΩΡΓΟΣ ΑΓΓΕΛΟΥ

προπονητής ποδοσφαίρου UEFA B