Αντιμέτωποι με παραφουσκωμένους λογαριασμούς βρίσκονται οι καταναλωτές σε χωριά του δήμου Θήβας.

Είναι λογαριασμοί με περίοδο κατανάλωσης από 01/01/2018 έως και τους πρώτους μήνες του 2025. Με μαζεμένα δηλαδή, πάνω από εφτά χρόνια (14,5 εξάμηνα), που μετά από πολύ μεγάλη καθυστέρηση στέλνει ή πρόκειται να στείλει το επόμενο διάστημα η ΔΕΥΑΘ και συμπεριλαμβάνουν τα έτη 2018 και 2019, για τα οποία μπαίνει το θέμα της παραγραφής.

Σε πρόσφατη συνεδρίαση του δημοτικού συμβουλίου, η άποψη από την πλευρά της δημοτικής αρχής ήταν στη λογική ότι οι πολίτες αν πιστεύουν ότι έχουν παραγραφεί τα έτη 2018 – 2019, ας κάνουν αν θέλουν προσφυγή.

Με άλλα λόγια δηλαδή, «εμείς σας τα καταλογίζουμε και εσείς κάντε ό,τι καταλαβαίνετε».

Ακόμα χειρότερα, οι χρεώσεις στους λογαριασμούς απεικονίζονται ενιαία για όλη την περίοδο των σχεδόν 7,5 ετών, χωρίς επιμερισμό και ανάλυση για το τι αντιστοιχεί ξεχωριστά για κάθε επιμέρους περίοδο, όπως θα έπρεπε να γίνει για τη σωστή ενημέρωση των πολιτών.

Από πλευράς δήμου και ΔΕΥΑΘ, οι εξηγήσεις για τις καθυστερήσεις έκδοσης των λογαριασμών, επικεντρώθηκαν στην ιστορική παράθεση λαθών και παραλείψεων που σχετίζονται και με τις δύο πλευρές, καθώς και στην έλλειψη προσωπικού.

Σε καμία περίπτωση όμως όλα αυτά δεν έχουν αν κάνουν με τους καταναλωτές.

Εστίασαν και στην «ηθική» και «συναισθηματική» προσέγγιση ότι η ΔΕΥΑΘ παρόλα αυτά, όλη αυτήν την περίοδο πρόσφερε τις υπηρεσίες της. Και ότι άλλα χωριά όπου βγήκαν οι λογαριασμοί (σημ: εμπρόθεσμα όμως), πλήρωσαν τους λογαριασμούς

Σχετικά με τα παραπάνω:

Κανείς δεν μπορεί να αρνηθεί ότι οι εργαζόμενοι στα συνεργεία της ΔΕΥΑΘ παρά τις μεγάλες ελλείψεις σε προσωπικό κάνουν το καλύτερο δυνατό για να καλύψουν τις ανάγκες επί του πεδίου σε όλη την επικράτεια του δήμου.

Οι χρεώσεις για το 2018 – 2019 αφορούν καταναλώσεις που έγιναν, με τις όποιες αδυναμίες συνδέονται με την καταμέτρηση και τον υπολογισμό τους.

Κανείς δεν θέλει το κακό της επιχείρησης, αλλά υπάρχουν διαχειριστικές ευθύνες και συνέπειες από τη λήψη ή μη, επιχειρηματικών αποφάσεων.

Και υπάρχουν μεγάλες ευθύνες από την πλευρά δήμου – ΔΕΥΑΘ:

- Η δημόσια διοίκηση έχει συνέχεια. Το πέρασμα από τις υπηρεσίες ύδρευσης στη ΔΕΥΑΘ για τα χωριά έγινε με εντελώς αναποτελεσματικό τρόπο, χωρίς σχεδιασμό, χωρίς προετοιμασία, με μεγάλες καθυστερήσεις, με φαινόμενα αδιαφορίας, ασυνεννοησίας, έλλειψης συντονισμού, ακόμα και ανταγωνισμού μεταξύ των δύο πλευρών, για τα οποία καμία ευθύνη δεν έχουν οι καταναλωτές.

Όπως δεν έχουν ευθύνη για το γεγονός ότι από τις αρχές του 2019 που βγήκε το ΦΕΚ της επέκτασης, η ΔΕΥΑΘ με τη γραφειοκρατία και τις καθυστερήσεις, απέκτησε τη δυνατότητα να εκδίδει λογαριασμούς το 2021.

- Την προσέγγιση ότι θα δημιουργηθεί οικονομικό πρόβλημα στην επιχείρηση, αν δεν εισπραχτούν τα ποσά για τα δύο χρόνια από τα χωριά, οι καταναλωτές μπορούν να την ακούν με κατανόηση.

Όμως ποιος ενδιαφέρθηκε για τους καταναλωτές όταν οι καθυστερήσεις οδηγούν ως αναμενόμενη συνέπεια σε αποστολή φουσκωμένων λογαριασμών με μαζεμένα σχεδόν δεκαπέντε εξάμηνα και χωρίς επιμερισμό και αντιστοίχηση των χρεώσεων ανά περίοδο, η οποία ξεκάθαρα δεν αποτελεί θεμιτή επιχειρηματική πρακτική; Πώς θα βγει άκρη έτσι;

Ποια ενσυναίσθηση υπάρχει απέναντι στους πολίτες που έχουν να αντιμετωπίσουν επιπλέον τις συνέπειες της ασταμάτητης ακρίβειας και σε μια περίοδο που τρέχουν οι υποχρεώσεις (φόρος εισοδήματος, ένφια κλπ); Και με ποια εισοδήματα να τα αντιμετωπίζουν όλα αυτά, με τις πενιχρές πχ συντάξεις του ΟΓΑ;

- Το νομοθετικό πλαίσιο (όχι μόνο για τη ΔΕΥΑΘ) είναι ξεκάθαρο για το θέμα της παραγραφής. Με βάση αυτό, το 2018 και 2019 έχουν ξεκάθαρα παραγραφεί (σχετικό το άρθρο 250 του Αστικού Κώδικα). Αφού όμως εκφράστηκε η αμφιβολία από τη ΔΕΥΑΘ, ότι οι καθυστερήσεις ανάληψης αρμοδιότητας και παραλαβής των αρχείων κατά δύο χρόνια με ευθύνη του δήμου, ενδεχομένως παρατείνουν την παραγραφή, γιατί δεν ζήτησε η ίδια νομική γνωμοδότηση – κάλυψη από τα αρμόδια θεσμικά όργανα πριν στείλει τους λογαριασμούς; Τι περιμένει, να τους στείλει, άλλοι να πληρώνουν και άλλοι όχι και να δει αν οι καταναλωτές (και πόσοι), κάνουν στη συνέχεια ενδικοφανή προσφυγή; 

Αν το ίδιο έκανε μια άλλη εταιρία (πχ ΕΥΔΑΠ, ΔΕΗ) θα αποδεχόμασταν τις χρεώσεις ή όλοι σύσσωμοι θα απαιτούσαμε την παραγραφή;

Οι καταναλωτές έχουν στηρίξει τη ΔΕΥΑΘ και με το παραπάνω. Χαρακτηριστική περίπτωση το «χαράτσι» του 80% που ενώ ήρθε για μερικά χρόνια έχει παραμείνει για δεκαετίες.

Η είσπραξη των εσόδων με έγκαιρο και δίκαιο τρόπο, θα ήταν αναμενόμενο λόγω της οικονομικής στενότητας της επιχείρησης, να τίθεται ως βασική προτεραιότητα από την ίδια για να στηρίζει και εξασφαλίζει την επιχειρηματική της υγεία και επιβίωση. Οι καταναλωτές δεν φταίνε όμως για τις επιχειρηματικές αποφάσεις, ούτε για τις δυσκολίες συνεργασίας και συνεννόησης μεταξύ δήμου και ΔΕΥΑΘ.

Οι καταναλωτές δεν φταίνε ούτε για το ότι δεν ξεκαθαρίζει το τοπίο με τις αλληλοοφειλές μεταξύ των δύο πλευρών και την κατάσταση να γίνεται χειρότερη με την πάροδο του χρόνου.

Συμπερασματικά, είναι θα λέγαμε ξεκάθαρο, ότι τα έτη 2018-2019 έχουν πλέον παραγραφεί. Η ΔΕΥΑΘ εφόσον διατηρεί επιφυλάξεις γι’ αυτό, θα έπρεπε και θα πρέπει να μην πετάει το μπαλάκι στους πολίτες να πράξουν κατά το δοκούν, αλλά να ζητήσει η ίδια τη νομική επιβεβαίωση και να εφαρμόσει τον νόμο.

Και αν ο νόμος λέει για παραγραφή (που λέει), τότε οφείλει να τον εφαρμόσει και να αναλάβει τις ευθύνες.