ΑρχικήΕιδήσειςΕλλάδαΠανελλήνιες: Ένα οξύμωρο σύστημα

ΕΛΛΑΔΑ

Πανελλήνιες: Ένα οξύμωρο σύστημα

Πανελλήνιες: Ένα οξύμωρο σύστημα

Δευτέρα, 29 Ιουνίου 2020

Γιώργος Πέππας

Οι πανελλήνιες αποτελούν το «κρεσέντο» της σχολικής πορείας των μαθητών, κρίνοντας πολλές φορές το μέλλον τους, καλώς ή κακώς, και την ένταξη τους στα πανεπιστήμια. Το λύκειο, κυρίως, στοχεύει να προετοιμάσει τους μαθητές για τις εξετάσεις αυτές, πολλές φορές αποτυγχάνοντας σε αυτή τη διαδικασία, αλλά για το τι ακολουθεί, ελάχιστοι ενδιαφέρονται.

Εν ολίγοις το ερωτήματα τίθεται γύρω από τον στόχο της φοίτησης στα πανεπιστήμια. Γίνεται έχοντας ως στόχο την γνώση, ή ως στόχο την επαγγελματική κατάρτιση; Ένας φοιτητής σπουδάζει ώστε να διευρύνει τις γνώσεις του, ή για να αποκτήσει ένα πιστοποιητικό μέσω του οποίου θα μπορέσει να συμμετέχει ενεργά στην αγορά εργασίας; Η απάντηση είναι απλή, το πανεπιστήμιο, και οι πανελλήνιες ως μέσο εισόδου σε αυτού, έχει ως στόχο την επαγγελματική κατάρτιση των φοιτητών. Οι φοιτητές σπουδάζουν ώστε στη συνέχεια, χρησιμοποιώντας το πτυχίο τους, να μπορέσουν να βρουν μια θέση εργασίας στον τομέα τους, ή να εργαστούν πάνω στο αντικείμενο που σπούδασαν.

Σε αυτό τον στόχο, τόσο τα πανεπιστήμια όσο και τα σχολεία που προετοιμάζουν τους μαθητές για τις πανελλήνιες, αποτυγχάνουν. Αρχικά στις περισσότερες περιπτώσεις υπάρχει λίγη ενημέρωση αναφορικά με τις σχολές που μπορεί να επιλέξει κανείς, τουλάχιστον εκ των σχολείων, γεγονός που οδηγεί τους μαθητές, ουκ ολίγες φορές, να επιλέγουν σχολές για τις οποίες γνωρίζουν ελάχιστα. Εν συνεχεία, κανένας δεν φαίνεται να ενδιαφέρεται για την επαγγελματική αποκατάσταση που θα έχουν οι φοιτητές, μονάχα για το αν θα ολοκληρώσουν τις σπουδές τους, κάποια στιγμή. Κανείς δεν ενημερώνει τους μαθητές, προ των πανελληνίων, για την κατάσταση που επικρατεί στην αγορά εργασίας, τον μέσο όρο φοίτησης στις σχολές, τα μαθήματα που θα κάνουν σε αυτές, τα εργασιακά δικαιώματα, απλώς τους προτρέπουν να πετύχουν στις πανελλαδικές, καθώς αυτό προβλέπει το σύστημα.

Στις περισσότερες των περιπτώσεων, οι μαθητές επιλέγουν σχολές, στις οποίες στη συνέχεια φοιτούν, κυρίως επειδή τους «αρέσουν». Θεατρικών σπουδών, καλών τεχνών, αρχαιολογίας και ιστορίας, φιλοσοφικών και κοινωνικών σπουδών, τμήματα τα οποία, αδιαμφισβήτητα σημαντικά και με μεγάλο ενδιαφέρον, έχουν ελάχιστη απήχηση στην ελεύθερη αγορά, κάτι που πολλοί μαθαίνουν έχοντας ολοκληρώσει τις σπουδές τους, με την ευγενική χορηγία του Έλληνα φορολογούμενου. Σε αυτό το σημείο ορισμένοι ίσως υποστηρίξουν πως για αυτό ευθύνεται το καπιταλιστικό σύστημα, όμως τέτοιες κατηγορίες δεν λύνουν με κανέναν τρόπο το πρόβλημα που αντιμετωπίζουν οι απόφοιτοι των πανεπιστημίων, οι οποίοι σε αρκετές περιπτώσεις έχουν ως μόνη λύση την εργασία στο δημόσιο, το οποίο, ευτυχώς ή δυστυχώς – ανάλογα με τις απόψεις του καθενός -, μειώνεται διαρκώς.

Η κατάσταση που επικρατεί προκαλεί μια σωρεία προβλημάτων, τα οποία μπορούν να λυθούν πολύ εύκολα. Ήδη, από νεότερες τάξεις του γυμνασίου, υπάρχει η δυνατότητα να πραγματοποιούνται σεμινάρια, διαλέξεις και μαθήματα, τα οποία θα εμβαθύνουν και θα διαρκούν μέχρι τις πανελλαδικές, πάνω στο εργασιακό μέλλον των μαθητών, όπου εκεί θα λύνονται απορίες όπως, τι μαθήματα θα πραγματοποιούνται σε κάθε σχολή, αν υπάρχει ζήτηση στην ελεύθερη αγορά για το Α ή το Β αντικείμενο, ποιο είναι το αντικείμενο, αλλά και τα εργασιακά δικαιώματα, διαφόρων σχολών. Είναι, τουλάχιστον, γελοίο να περιμένει κανείς από παιδιά ηλικίας 15,16 ή και 17 ετών να αποφασίσουν, έχοντας ελάχιστες πληροφορίες, την επαγγελματική καριέρα τους. Σε ορισμένες περιπτώσεις δε, οι μαθητές που αδυνατούν να «πιάσουν» τις σχολές που επιθυμούσαν, αναγκάζονται να επιλέξουν, με ελάχιστες πληροφορίες, κάποιο άλλο τμήμα, κάποια άλλη σχολή, ελπίζοντας πως έκαναν τη σωστή επιλογή. Εφόσον η ανώτατη εκπαίδευση χρηματοδοτείται από το δημόσιο, το λιγότερο που μπορούμε να κάνουμε ως κοινωνία και ο κράτος είναι να ενημερώνουμε τους νέους μαθητές, σε έναν ικανοποιητικό βαθμό, αλλά και να τους προσφέρουμε όλα τα απαραίτητα εργαλεία ώστε να πετύχουν, τόσο στις πανελλαδικές, στο πανεπιστήμιο όσο και στην επαγγελματική τους καριέρα. Όσο για την γνώση, οι παραδόσεις στα πανεπιστήμια είναι συλλήβδην δημόσιες, κανείς δεν εμποδίζει την διάδοση της.

Γιώργος Πέππας, Πολιτικός Επιστήμονας