Ο Μάκης ο Δέδες είναι ένας γνήσιος, ένας κλασικός αυτοδιοικητικός άνδρας. Νυχθημερόν μοχθεί για τον τόπο του με την πολυσχιδή και πολυεπίπεδη δραστηριότητα που δείχνει.

Αναγνωρίζεται ως πετυχημένος γιατί διαθέτει όραμα, τόλμη, ρεαλισμό και γι΄αυτους τους λόγους είναι αξιόπιστος συνομιλητής όλων των αυτοδιοικητικών βαθμίδων.

Η νοικοκυροσύνη που εξειδικεύεται στην ευταξία της περιοχής του, μέσα στην οποία ανήκει και το Σαράντι συχνά τον φέρει σε αντιπαράθεση με μια «χύδην» αντίληψη «ανάπτυξης» που επικρατεί σε παραλιακούς οικισμούς γενικώς .

Είναι μια αντίληψη που φθάνει σε βάθος τουλάχιστον 40 ετών ,έχει εθιμικά παγιωθεί και που την άφησαν ασύδοτη να κακοφορμήσει.

Η επιμονή του στην καλαισθησία είναι προφανής για κάποιον που θέλει να συγκρίνει την   κατάσταση σε σχέση με το «χάος» της ιστορικής Αλυκής , και χωρίς να παραβλέπω ότι στο Σαράντι είναι θετικό το υπάρχον πολεοδομικό που είχε συντάξει κάποιος Κιούσης από τα Χώστια πολιτικός μηχανικός αξιωματικός του μηχανικού και όχι κάποιος τυχάρπαστος και τυχοδιώκτης οικοπεδοφάγος

Διετέλεσε την περίοδο1987-90 κοινοτάρχης στην κοινότητα Χωστίων και διείδε την εξέλιξη της παραλίας, όπου αναπτύχθηκε νόμιμη οικοδομική δραστηριότητα , σε αντίθεση με άλλες βοιωτικές παραλίες του Κορινθιακού όπου από τις αρχές του΄60 η αυθαιρεσία έχει γίνει καθεστώς.

Κόντρα λοιπόν σε κατεστημένες αντιλήψεις και μικροσυμφέροντα, ακολούθησε και εφάρμοσε το πολεοδομικό σχέδιο ,απελευθέρωσε την παραλία από τα υπάρχοντα εμπόδια (πλίθινα υπεραιωνόβια σπίτια, καλύβες, εξέδρες, περιφράξεις ,κιόσκια κ.α),

Μετα 29 χρόνια με την εκλογή του το 2019 δικαιώθηκε.

«Ο πολιτικάντης σκέφτεται τις επόμενες εκλογές, ο πολιτικός τις επόμενες γενιές»

Με την άρση των περιορισμών   λόγω καραντίνας προέβλεψε ότι οι κοντινές παραλίες θα είχαν την παραθεριστική προτίμηση κοντινών πολιτών και ετεροδημοτών, γι΄αυτό προέτρεξε για να προλάβει την καλοκαιρινή σαιζόν και να στρώσει την παραλία – οπού βρίσκονται τα καταστήματα αναψυχής και εστίασης -με κατάλληλο υλικό ώστε να είναι άνετη η διαμονή των παρεπιδημούντων .

Τα οικονομικά της Τ.Κ. Χωστίων όπως και όλων είναι ανύπαρκτα, αλλά και ο δήμος δεν θα ήταν πρόθυμος να συμβάλλει

Αν τελικά ο δήμος συμφωνούσε έπρεπε να τροποποιήσει τον προϋπολογισμό ,αφού αντίστοιχη εγγραφή δεν υπήρχε, έπρεπε να γίνουν δημοτικά συμβούλια με τους γνωστούς περιορισμούς .Θα υπήρχε χρονική καθυστέρηση και παρέλευση χωρίς αποτέλεσμα ενός καλοκαιριού κοντά στα άλλα 21 που πέρασαν!!!!!!!.

Ο κόσμος το ζητούσε επιμόνως αφού δεν στρώθηκε από τον Καποδιστριακό δήμο Θίσβης (12 χρόνια),αλλά ούτε από τον Καλλικρατικό δήμο Θηβαίων (9 χρόνια).

Ο Μάκης λοιπόν κινήθηκε άμεσα αν και πρωθύστερα. Όπως λέμε «..έβαλε τα ζώα μετά το κάρο…»,εκμεταλλευόμενος την προσφορά της εταιρείας ΕΠΑΡΦΙΣ Α.Ε που δραστηριοποιείται στην περιοχή.

 Αυτή δεν θα μάζευε και να φέρει ένα οποιοδήποτε υλικό πεταμένο σε κάποιο νταμάρι, αλλά υλικό κατάλληλο για οδόστρωσή από γνωστή κατασκευαστική πιστοποιημένη επιχείρηση της περιοχής που θα είχε και την επιμέλεια της διάστρωσης.

Υπ΄αυτές τις προϋποθέσεις από την δημοτική επιτροπή ποιότητας ζωής και το δημοτικό συμβούλιο (που παρέκαμψε ο Μάκης) η προσφορά θα ήταν ευπρόσδεκτη και εξαιρετικά ευχάριστη είδηση «..χαράς ευαγγέλια…»

Μάλιστα σε ημέρες ανάγκης όπως οι τωρινές θα έλεγα, «….Απάνω στην αναβροχιά καλό και το χαλάζι….» όπως λέει και η παροιμία

Η προμηθεύτρια κατασκευαστική που από τα μέσα της 10ετίας του΄60 δραστηριοποιείται στην Παρασκευή έτοιμου σκυροδέματος , γνωρίζει τα υλικά και τις χρήσεις των , θα έπρεπε να γνωστοποιήσει τις ιδιότητες του (μηχανικές και φυσικοχημικές ) που μέχρι σήμερα δεν έκανε και αν ενδείκνυται για τη συγκεκριμένη χρήση.

Με αφορμή αυτό το γεγονός δημιουργούνται δύο εύλογα (α,β) ερωτήματα:

Α1: τι είναι αυτό το υλικό και από πού ήλθε; Είναι προϊόν βιομηχανικής επεξεργασίας ή εξόρυξης;

Α2 : Σαν διπλωματούχος πολιτικός μηχανικός οφείλω να ρωτήσω το υλικό αυτό που χρησιμοποιείται, δεδομένου ότι πρόκειται για επιχείρηση ετοίμου σκυροδέματος που οφείλει να συμμορφώνεται με τον Ελληνικό Κανονισμό Οπλισμένου Σκυροδέματος 2000.

Α3 : εφόσον περιέχει βαρέα μέταλλα ,επιτρέπεται η στοίβαξη τέτοιων υλικών και υπό ποιες προϋποθέσεις;

Νομίζω ότι αυτό πρέπει να απαντηθεί από την περί πολλά τυρβάζουσα κυρία Παπαθωμά που όλες οι κινήσεις της και οι πληροφορίες συγκλίνουν ότι προσεχώς θα στελεχώσει το  βοιωτικό ψηφοδέλτιο του κυβερνώντος κόμματος.

Β : αυτό έχει να κάνει με τον «Κλεισθένη»:

Οι κοινότητες σε όλη την ελληνική επικράτεια «ερήμωσαν» μετά τα 3Κ τα λέω, δηλαδή Καποδίστρια, Καλλικράτη, Κλεισθένη.

Τις όποιες αναπτυξιακές πρωτοβουλίες από «κάτω» αντικατέστησε μια επιεικώς θολή δημοτικό/ περιφερειακό – δίαιτη (μεσαία- μικρή) επιχειρηματικότητα με ποικιλώνυμες «αναθέσεις».

Μεγάλα τμήματα των έργων και των δημοτικών λειτουργιών εκχωρούνται σε ιδιώτες, με αποτέλεσμα να διασπαθίζεται ο ισχνός προϋπολογισμός που κατανέμεται στους δήμους από το κεντρικό κράτος.

Οι έννοιες όμως του δήμου και της κοινότητας έχουν βαθιά ιστορική καταγωγή και μακρά διαδρομή στην εξέλιξη των ανθρώπινων κοινωνιών.

Σήμερα, οι λεγόμενοι αυτοδιοικητικοί θεσμοί δεν συγκροτούνται ως θεσμοί λαϊκής εξουσίας, αλλά ως βαθμίδες συγκρότησης της αστικής κρατικής δομής.

Η προηγούμενη κυβέρνηση αναγνώρισε , ότι η τοπική αυτό-οργάνωση είναι κομβικής σημασίας . Ότι οι Τ.Κ μπορούν να αποτελέσουν πεδίο νέων γόνιμων πειραματισμών και άρα μιας νέας κοινωνικής οργάνωσης, να εκφράσουν δηλαδή ένα νέο όραμα.

Γι΄αυτό με ένα δειλό πρώτο βήμα ανεξαρτητοποίησε την εκλογή των μελών των Τ.Κ από το κεντρικό δημοτικό ψηφοδέλτιο . Τις «προικοδότησε» με κάποιες αρμοδιότητες κυριότερη των οποίων ήταν η σύνταξη δικού τους προϋπολογισμού ,ένα «εργαλείο» απεξάρτησης τους από αμφιλεγόμενες χορηγίες.

Τέτοιες χορηγίες παρέχονται από ενεργειακούς ομίλους (αιολικούς και ηλιακούς) στην περιοχή μας, που την «πνίγουν» με τις θηριώδεις εγκαταστάσεις των.

Δυστυχώς όμως η σημερινή κυβέρνηση με την νεοφιλελεύθεση και συγκεντρωτική αντίληψή της, κατάργησε όλα τα θετικά που είχε ψηφίσει η προηγούμενη του ΣΥΡΙΖΑ

Πανηγυρίζουν τα Χώστια στις (29/8) που  η Εκκλησία μας τιμά την «απότομή της τίμιας κεφαλής» του Ιωάννη Προδρόμου και Βαπτιστή Ιωάννη που διατάχθηκε από τον Ηρώδη 

Ήταν απαίτηση της Ηρωδιάδας γυναίκας του αδελφού του   Φιλίππου με την οποία συζούσε, επειδή ο Ιωάννης την έψεγε για την ζωή που διήγε.

Συμπίπτει όμως με την πυρπόληση των Χωστίων, της Δομβραίνας και της Θίσβης από τα γερμανικά στρατεύματα κατοχής το ΄43.

Ας μη καρατομήσουμε λοιπόν τον Μάκη. Ας μη πυρπολήσουμε το όραμά του.