Πρεμιέρα έκανε εχθές από το Αρχαίο Θέατρο Καβειρίου στη Θήβα η δράση ανάδειξης των σωζόμενων αρχαίων θεάτρων της Ελλάδας που πραγματοποιεί το Εθνικό Θέατρο σε συνεργασία με το Σωματείο ΔΙΑΖΩΜΑ και με την υποστήριξη του Υπουργείου Πολιτισμού με την παράσταση Πλούτος του Αριστοφάνη, σε μετάφραση Δημοσθένη Παπαμάρκου και σκηνοθεσία Μάνου Βαβαδάκη, με έναν θίασο σημαντικών καλλιτεχνών της νέας γενιάς του ελληνικού θεάτρου.

Ο Δήμος Θηβαίων παρά τις αντίξοες συνθήκες λόγο των υψηλών θερμοκρασιών αλλά και το δύσβατο σημείο όπου βρίσκεται το αρχαίο θέατρο συνέβαλε μαζί με ομάδα εθελοντών στην ομαλή διεξαγωγή της παράστασης και στην μεταφορά των πολιτών.

Η παράστασή θα πραγματοποιηθεί σε περισσότερους από 15 χώρους πολιτισμού σε όλη την Ελλάδα από τον Ιούλιο μέχρι και τον Σεπτέμβρη.

Ο Δήμαρχος Θηβαίων Γιώργος Αναστασίου δήλωσε:

«Βρισκόμαστε σε έναν σημαντικό ιστορικό αρχαιολογικό χώρο για την Θήβα, το Καβείριο θέατρο όπου γνωρίζουμε όλοι ότι εδώ βρισκόταν το Ιερό του θεού Κάβειρου για γίνονταν τελετές μύησης, τα καβείρια μυστήρια και φυσικά θα πρέπει να δώσουμε συγχαρητήρια στην μεγάλη προσπάθεια που γίνεται από το Εθνικό Θέατρο μαζί με το Διάζωμα να αναδείξουνε αυτά τα αρχαία σωζόμενα σήμερα θέατρα και για εμάς είναι σημαντικό που η πρεμιέρα γίνεται από την Θήβα, αυτό κάτι σημαίνει, αυτό σημαίνει ότι θα πρέπει να δείξουμε μεγαλύτερη ενέργεια ως αναφορά την ανάδειξη του πολιτιστικού μας αποτυπώματος και να μάθουμε στον κόσμο, να επικοινωνήσουμε τα μνημεία που έχουμε που είναι πάρα πολύ σημαντικά και για τα οποία γνωρίζει όλος ο κόσμος και πρέπει σιγά σιγά και εμείς να αγαπήσουμε τον τόπο μας για να μπορέσουμε να πάμε μπροστά.»

Στην πρεμιέρα ήταν παρών και ο πρόεδρος του Σωματείου ΔΙΑΖΩΜΑ Σταύρος Μπένος ο οποίος δήλωσε:

«Είναι μια πολύ ιδιαίτερη ημέρα σήμερα γιατί ξεκινάει ένα ωραίο ταξίδι, ένα ταξίδι συμμετοχής, συμμετοχής όλων των θεσμών της χώρας, του Υπουργείου Πολιτισμού, του πρώτου μας θεάτρου του Εθνικού μας Θεάτρου αλλά το πιο συγκινητικό είναι η συμμετοχή εδώ των τοπικών κοινωνιών, της Περιφέρειας, του Δήμου, των πολιτών που ήρθανε από διάφορα σημεία και σε δύσκολες συνθήκες για να παρακολουθήσουν την πρώτη παράσταση της περιοδείας με τον Πλούτο. Η παράσταση αυτή συμβολίζει την γνωριμία με θέατρο που είναι σχετικά άγνωστα και τα οποία θέλουμε να αναδείξουμε και μάλιστα για να δυναμώσουμε αυτόν τον συμβολισμό η παράσταση γίνεται από νέα παιδιά της Δραματικής Σχολής του Εθνικού Θεάτρου. Αρα λοιπόν σημειώστε ότι σήμερα ξεκινάει ένα πολύ όμορφο ταξίδι, μια όμορφη περιπέτεια που φέρνει τον πολιτισμό εκεί που ανήκει, στους ανθρώπους, στις αγκαλιές των ανθρώπων, έτσι όπως βλέπετε σήμερα ήταν και στην αρχαιότητα οι παραστάσεις με το φως της μέρας και οι πολίτες έρχονταν με ενθουσιασμό από κάθε σημείο για να τις απολαύσουν.»

Με φυσικό φως και ήχο, το τελευταίο σωζόμενο έργο του Αριστοφάνη, ο Πλούτος, που κορυφώνει “κομψά” τον πειραματισμό του ποιητή με το κωμικό είδος, θα παρουσιαστεί στα παρακάτω αρχαία θέατρα της χώρας:

Πρόγραμμα περιοδείας

Αρχαίο Θέατρο Καβειρίου | Θήβα | 18/07 στις 19:30

2. Αρχαίο Θέατρο Δημητριάδος | Βόλος | 19/07 στις 20.00

3. Αρχαίο Θέατρο Μαρώνειας | Ροδόπη | 21/07 στις 19:30

4. Αρχαίο Θέατρο Μίεζας | Νάουσα | 24/07 στις 19:30

5. Αρχαίο Θέατρο Γιτάνων | Φιλιάτες Θεσπρωτίας *| 26/07 στις 19:30

6. Αρχαίο Θέατρο Κασσώπης | Πρέβεζα *| 27/07 στις 19:30

7. Αρχαίο Θέατρο Αμβρακίας | Αρτα | 28/07 στις 19.30

8. Αρχαίο Θέατρο Πλευρώνας | Μεσολόγγι * | 30/07 στις 19:30

9. Αρχαίο Θέατρο Αιγείρας | Αίγιο| 31/07 στις 19:30

10. Εκκλησιαστήριο Μεσσήνης *| 01/08 στις 19:30

11. Αρχαίο Θέατρο Γυθείου | 02/08 στις 19:30

12. Αρχαίο Θέατρο Αρκαδικού Ορχομενού | Τρίπολη | 03/08 στις 19:30

13. Αρχαίο Θέατρο Ερέτριας | 30 και 31/08 στις 19:00

14. Αρχαίο Θέατρο Ορχομενού Βοιωτίας *| 05/09 στις 19:00

15. Αρχαίο Θέατρο Ζέας | Πειραιάς * | 11/09 στις 19:00

16. Αρχαίο Θέατρο Θορικού | Λαύριο | 13/09 στις 19:00

Για τον Πλούτο

Ο γέρος Χρεμύλος πηγαίνει στο μαντείο των Δελφών για να ρωτήσει τον Απόλλωνα, αν πρέπει να αναθρέψει τον γιο του διδάσκοντάς του την αξία της αδικίας, που θα εξασφαλίσει τη μελλοντική του ευμάρεια. Ο Θεός δεν απαντά ευθέως, αλλά τον παροτρύνει να ακολουθήσει τον πρώτο άνθρωπο που θα αντικρίσει βγαίνοντας από το μαντείο. Ο Χρεμύλος ακολουθεί τη συμβουλή του Απόλλωνα και παίρνει στο κατόπι έναν γέρο τυφλό άνδρα. Με τη βοήθεια του δούλου του Καρίωνα, ανακαλύπτει πως ακολουθούσε τον Πλούτο. Το σχέδιο του Χρεμύλου είναι να θεραπεύσει την τυφλότητα του Πλούτου με τη βοήθεια του Ασκληπιού, ώστε εκείνος να μοιράσει δίκαια τα δώρα του στους ενάρετους πολίτες. Η Πενία (Φτώχεια), που διαφέντευε την πόλη έως τώρα, προσπαθεί να τους σταματήσει, θυμίζοντας στον Χρεμύλο -αλλά και στο κοινό- την ανάγκη και την αξία του μετρημένου βίου. Σ’ αυτόν τον αγώνα λόγου, όμως, η Πενία θα χάσει κατά κράτος.

Ο Ασκληπιός κάνει το θαύμα του και ο Πλούτος ανακτά την όρασή του και μαζί τη σοφία του. Στο σπίτι του Χρεμύλου γίνεται το αδιαχώρητο από τις επισκέψεις που δέχεται ο Πλούτος. Η νέα κατάσταση δεν άλλαξε μόνο τις κοινωνικές ισορροπίες αλλά έφερε αναστάτωση και στον Όλυμπο. Ο Ερμής, ο αγγελιαφόρος των θεών, έχει μείνει άνεργος και ζητάει βοήθεια από τον Πλούτο, ενώ ο Ιερέας στον ναό του Δία λιμοκτονεί, γιατί οι Αθηναίοι έχουν σταματήσει τις θυσίες. Τελικά, πρυτανεύει η σύνεση και ο Πλούτος, συνοδεία του Χορού, οδηγείται στο παλιό του σπίτι, στο πίσω μέρος του ναού της Αθηνάς στον Παρθενώνα, όπου φυλάσσονταν τα χρήματα του Δημοσίου.

Με τον Πλούτο (338 π.Χ.), την τελευταία απ’ τις σωζόμενες κωμωδίες του Αριστοφάνη, αφήνουμε πίσω μας τη δομή και τα μοτίβα της Παλαιάς Κωμωδίας και περνάμε στη Νέα Κωμωδία. Ο Αριστοφάνης στον Πλούτοαφαιρεί τα χορικά, την παράβαση και το κεντρί του περιπαικτικού αστεϊσμού από τον στίχο του, για να στρέψει το ενδιαφέρον του στα προβλήματα του καθημερινού βίου.

Σκηνοθετικό σημείωμα

Ο τυφλός θεός Πλούτος ξαναβρίσκει το φως του και μοιράζει ισότιμα τα αγαθά στην κοινωνία. Πρώιμος «σοσιαλιστής» ή απλά νοσταλγικός μιας «χρυσής εποχής» που χάθηκε; Το έργο γραμμένο το 388 π.Χ., μετά την ήττα της αθηναϊκής δημοκρατίας στον Πελοποννησιακό πόλεμο, προτείνει μια άλλη αριστοφανική ουτοπία. Όμως μια κοινωνία, οι υλικές ανάγκες της οποίας θα έχουν καλυφθεί πλήρως, είναι μια ευτυχισμένη κοινωνία; Η ατομική ευδαιμονία προηγείται της κοινωνικής ευημερίας; Πότε είναι κανείς πραγματικά ελεύθερος; Πότε σπάνε τα δεσμά της ευτυχίας;

Σε αυτή την μετα-εποχή του έργου, η παρουσία του χορού είναι μηδαμινή, απλός παρατηρητής των εξελίξεων. Ένας χορός που απουσιάζει, σύμβολο μιας πόλης που αδιαφορεί. Ένας μικρός θίασος ηθοποιών γυρίζει την Ελλάδα, προσκαλώντας τους θεατές σε μια νέα συνάθροιση σε χώρους που κάποτε η κοινωνία διασκέδαζε, συζητούσε, έπαιρνε αποφάσεις. Μας καλεί να αφουγκραστούμε μαζί, να γελάσουμε μαζί και εν τέλει να επιστρέψουμε στη συνύπαρξη, εγκαταλείποντας την τεχνολογική και κάθε λογής μοναξιά.